mis poesias

Sabes? se os camiños levan todos a o mesmo sitio a min gostariame que me levasen ao teu corazón.

Repenicaban as campás acedas e os ríos de groria co tempo murchados. Eles dous arredanse, esquecendo arrolos e intres que nunca voltaron

Estrela é unha paisaxe de cor adormecida onda un prateado río rumorea e asubía. Dúrmete neno que o Muiño do Anxo teu sono vixía. Dúrmete neno durmete que cae a xiada e ouvirás nos soños cantos de nanas.

HAI 10 ANOS Xa deixei de contar o tempo que nos separa. Lugar, e outro lugar dende non se acaba. Só sei que son feliz con esto que son sei cómo se chama se será un amor sen fin ou se ben me cansara.

Dixo Bécquer : As mulleres que son tanxibles, reais, como morenas, ou rubias ou sinten dalgús xeito as suas relacións con mozos: "no es a ti a qiuen busco yo". Eu son coma esa que di Él, irreal, despreocupada, intanxible... deixo toda a miña esencia e personalidade no que escribo, PERO NON QUERO SER NAIDE NON SON a persoa perfecta que pode describirse, pero sen poesía non son.